Toggle Nav
Arezue Wright – Verjaardagsknaller
Het lijkt misschien vreemd voor de meeste meisjes, vooral de niet-vissers en sommigen anderen verklaren me voor gek, maar sinds ik ben begonnen met vissen bestaat het vieren van mijn verjaardag niet langer meer uit wilde avonden en feestkleding. In plaats daarvan pak ik mijn regenlaarzen, mijn hengels en rijd kilometers door alle weersomstandigheden om langs het water te struinen in de hoop dat ik met een grote vis voor de camera kan poseren.
Misschien lijkt het vreemd, maar ik zou het voor niets in de wereld willen veranderen.
Met dit in gedachten, waarom zou mijn verjaardag dit jaar anders zijn? Een paar dagen vrij genomen van werk was het een prachtige 48 uur aan de oever van het Millbrook Lake, een prachtig gebied van 4,5 hectare in het hartje van de Midlands en eveneens de thuisbasis van een aantal monster karpers.
De weerman had het hele weekend zware regen voorspeld, maar dat mocht de pret niet drukken.
Bij deze gelegenheid werd ik vergezeld door mijn man en één van zijn vismaten die voor een goede sfeer zorgden. Ik had gelijk iemand die mijn uitrusting tijdens deze sessie kon dragen, gezien het mijn verjaardag was.
Toen we de eerste ochtend in alle vroegte aankwamen, zag de lucht er onheilspellend uit.
Terwijl de lucht steeds meer betrok maakten wij ons kamp gereed. Hengels uit, bivaktenten opgezet, laat het feest maar beginnen!
Het duurde niet lang voordat de karper van zich meldde, kleine belletjes kwamen naar de oppervlakte terwijl de vis op de bodem op zoek was naar een smakelijke hap. En of ik zin had in de eerste vis? Het zag er veelbelovend uit.
In deze situatie en eerste instantie voor het "vissen voor aanbeten", koos ik voor twee eenvoudige, solide PVA-bags die ik naar de rand van een eiland wierp. Het kan soms erg druk op het water zijn en je weet nooit wat de visser voor jou heeft gevoerd, dus vind ik deze manier van aanpakken ideaal.
Het was nog vroeg in de avond en de eerste fles wijn werd ontkurkt, gevolgd door een Chinese maaltijd, heerlijk!
Het vertrouwen was hoog en vanuit mijn bivak hoorde ik de vis springen, maar ondanks dat bleven de beetmelders stil. Toen het eerste licht doorbrak, werd ik wakker aan een mistig meer, mijn hengels en alles eromheen versierd met dauw en gespiegeld in het oppervlak van een grote plas die nu voor mij en mijn hengels lag.
De ochtend van mijn verjaardag was ik vroeg wakker en werd begroet door een warme kop thee! Er bestaat geen betere manier om je verjaardag te beginnen. Kaarten en cadeaus werden gegeven, maar het cadeau dat ik echt wilde, helemaal niet ondankbaar, was natuurlijk een dikke karper! Hoe magisch zou dat zijn?
Eindelijk stopte de regen en toen ik uit mijn bivak tevoorschijn kwam om het meer te bekijken, zag ik op verschillende plekken in de buurt van onze stek aasplakkaten. Langzaam maar zeker kwam de vis dichterbij.
Maar dit bracht mij ook tot nadenken, wat als er nou iets mis zou zijn, waarom krijg ik nu geen aanbeten, Zal ik alles opnieuw inleggen? Het is grappig hoe je soms begint te twijfelen aan jezelf en aan alles wat je hebt gedaan of doet, gewoon omdat het niet gebeurt zoals het volgens jou zou moeten. Op deze momenten weet ik is het makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is gewoon een kwestie van geduldig zijn.
De karpergoden hebben plotseling, mocht deze bestaan, mijn gebed gehoord. Mijn linker hengel komt tot leven en gaf een enkel piepje, gevolgd door een tweede, mijn bobbin kwam omhoog en mijn hengel trok krom. Bam, game on!! Mijn hart ging tekeer, het zweet stond in mijn handpalmen. Na een kort moeizaam gevecht zat de vis onder de hengeltop.
Toen het net bijna onder de vis was ging hij er nog een keer vol vandoor. Mijn hart sloeg een paar keer over. Uiteindelijk gaf de vis het op en wentelde hij zich naar de oppervlakte. Ik zag meteen dat het om een goede vis ging. Ik hield druk op de hengel en liep voorzichtig achteruit de vis naar mij toe slepend. Met één snelle beweging gleed de vis in het net. Er klonk een opgelucht maar vreugdevol applaus achter me en ik voelde dat iedereen blij was om de vis veilig op de bodem van het net te zien rusten. En om er dan een van dit formaat te vangen op je verjaardag maakt het nog specialer.
Ik nam even de tijd om alles op een rijtje te zetten, en de vis mocht even rusten voordat hij in de cradle onthaakmat werd geplaatst voor een aantal verjaardag foto’s. Op de weegschaal ging de wijzer naar de 26lb. Wat een resultaat en dat op mijn verjaardag. De vis had een bek groot genoeg voor een tennisbal. Er werd afscheid van de vis genomen en hij werd weer netjes terug gezet.
Wat een mooi gezicht was dat! Helaas volgde er geen verdere actie en toen de hemel zich opende, bleven we achter in een heuse zonvloed. Ondanks dat we natter waren dan de meeste eenden op het water, was dit een reis waarvan ik zeker weet dat ik het me nog lang zal herinneren, vooral mijn ‘’verjaardagsknaller!’’